Bunt, czyli...

Albo nie rozumię o co tu chodzi, albo moim starszym nie ma co zburzyć autorytetu Confused

Chyba trochę nie rozumiesz :p Tutaj nie chodzi o burzenie autorytetu, tylko coś takiego, żeby poczuli, że może się on trochę obniżyĆ. Lepiej zostaĆ w oczach dziecka takim, który ma swoje zdanie i pozwala albo nie, czy na takiego, który daje się wyrlowaĆ, któremu nie jest się posłusznym? Mieszam się troche jak to piszę, ale jaśniej nie potrafię.

Podbijam temat!!

No tak racja, ale jak poczują, że chcemy go troszki obniżyć to się umocnią............ bo jak wiesz "co nas nie zabije to nas wzmocni"................ może należałoby poważnie go naruszyć, żrby zaczęli myśleć nad swoim postępowaniem (wobec nas oczywiście) Wink

No, nie wiem Gierol, czy to jest dobry pomysł,
bo jak oni się zaczną zastanawiac nad swoim postępowaniem wobec nas to różnie się to może skończyc,
niekoniecznie dobrze...

..................ale zawsze mamy 50 % szans Wink

uwazam ze bunt czasem jest sluszny a czasem nie mysle ze kazdy w jakis sposob sie buntuje przeciw spoleczenstwu rodzicom itp.

Gość

Władczość rodziców działa mi na nerwy, i to bardzo. Każą sprzątać, uczyć się i odrabiać zadania zaraz po przyjściu ze szkoły, odkurzać pokoje itp. podczas gdy oni sobie smacznie leniuchują (a przynajmniej matka, bo ojciec pracuje). Gdy się buntuję, to zasłaniają się tym, że oni "tak bardzo w młodości harowali" i chcą mi koniecznie narzucić ich młodzieńczy reżim. Powinno się chyba chcieć dobrze dla dzieci, prawda? A nie zmuszać ich do takiego losu, jaki oni sami mieli w dawnych latach... Jeśli chodzi zaś o mój sposób znoszenia ich uwag i ostrzeżeń, to czasem słucham, a czasem nie. Martwią się o mnie (chyba :b) i doceniam to, ale nie potrafię się powstrzymać od złośliwych uwag, kiedy przestrzegają mnie przez samochodami kiedy idę do sklepu Wink

Dorośli niewiele rozumieją z naszego stylu bycia. Czasami bunt jest odpowiednim narzędziem do rozwiązania problemu (trzeba ich kłótnią przekonać o naszej racji a ich niewiedzy), a czasami lepiej zachować spokój (nawet dorośli mogą mieć czasem rację).

Jak to pięknie ujął autor "Małego Księcia": "dorośli są zakochani w liczbach", nie rozumieją naszych potrzeb :/

heh, coś w tym jest, mnie strasznie wkurza jak moja mama się zabiera za coś na czym się nie zna, za bardzo... albo jak mi grzebie w rzeczach, pod pretekstem ze mi niby pomaga czegoś szukac...
to jest dosyc IRYTUJąCE , raz był taki numer akurat mi się przypomniało, jak się wylogowałam bo, chciałam przejśc na pupit rodziców,
to mama wchodzi:
-Co ty robisz?
-wylogowuje się.
-Co, wylogowujesz się z neostrady!? Jezus Maria!!! - boże jak się zdenerwowała... i taki akcje mam ciągle...

Jak pies słucha rozkazów, jest posłuszny, mówimy o nim, że to mądry pies. A my jak się zachowujemy? Uważam się za inteligentną osobę (no, głupia jakoś bardzo chyba nie jestem), a wykonywanie poleceń narzuconych przez innych nie jest moją mocną stroną. Uważam, że umiałabym już poprowadziĆ w miarę możliwości swoje życie torem, który pasowałby mi, a nie moim rodzicom. Chciałabym móc decydowaĆ.

Mówi się, że młodośĆ rządzi się swoimi prawami. Tatuaże, kolczyki, dziwne stroje i fryzury. Kiedy będziemy mieli na to czas, jak nie teraz? Ile osób mających 40 lat pomyślało "gdybym mogła coś zmieniĆ, gdybym wtedy był odważniejsza". Jeszcze raz to powtórzę- kiedy jak nie teraz?

Sama miałam juz rozmowy na temat moich kolczyków (a może raczej kolczyka) z dwiema paniami nauczycielkami. A czy nie lepiej wyrażaĆ swój bunt w taki sposób, niż jakiś inny negatywny? Moje ciało- mój problem.

Ludzie, powinno się dbaĆ o indywidualnośĆ, pielęgnowaĆ kreatywnośĆ. Kolory świat jest piękniejszy. My sprawiamy, że jest kolorowy.

mysle ze nauczycilka nic do tego gdzie mam kolczyk lepej wyrazic swoj bunt tak a nie przez dewastowanie bicie itp.

no w sumie masz racje dodi. przynajmniej lepiej dla szkoly jak ktos wyraza swoj bunt w sposob kolczyka niz np. wyrywanie kranow czy inne sprawy.

niestety więcej jest tych ludzi ,którzy buntują się w ten 2 sposób no ale ja do tych nie należę wyrażam to raczej słowami za zwyczaj skierowanymi do rodziców

Szczerze pisząc, to ja swój bunt wyrażam też w te negatywny sposób. No, Mojra, Wicher i rest z mojej klasy pewnie wiedzą co mam na myśli...

mysle ze kazdy sie w swoj sposob buntuje nie ma osoby ktora nie jest choc malym buntownikiem

no, na pewno, tylko że każdy w inny sposób...
ale, jak sie będziesz buntował na głos podczas lekcji, i po chamsku, to czarno to widze...